De Feniksvos

Een wezen van aarde en as, licht en adem.

Niet herboren door vuur, maar door begrip.

— Kevin Koolhoven

Introductie – De geboorte van het symbool

De Feniksvos is niet bedacht, maar ontstaan.

Hij groeide mee met mijn werk —

-

uit de as van Erfenis van stilte,

door het licht van Echo van licht,

naar de rust van Tussen adem en stilte.

-

Hij is de belichaming van wat ik schrijf:

de overgang van pijn naar inzicht,

van vuur naar adem,

van overleven naar zijn.

— Kevin Koolhoven

-

Een wezen van paradoxen

De Feniksvos is klein en nederig als een vos,

maar draagt de vurige ziel van een feniks.

Zijn vacht is niet felrood of goud,

maar glanst in schakeringen van warm koper en zacht zilver —

kleuren van aarde en licht, leven en reflectie.

Zijn ogen zijn rustig, maar diep;

ze kijken niet om te oordelen,

maar om te begrijpen.

Hij beweegt niet snel, niet traag,

maar in het ritme van ademhalen.

Overdag rust hij in schaduw, luisterend naar de wereld.

’s Nachts dwaalt hij — niet op zoek naar prooi,

maar naar betekenis.

— Kevin Koolhoven

Vuur dat niet vernietigt, maar zuivert

De Feniksvos brandt niet om te vernietigen, maar om te zuiveren.

Zijn vuur is het vuur van inzicht —

het licht dat overblijft nadat alles wat onecht is, verbrand is.

Waar anderen angst zien in stilte,

vindt hij er richting.

Waar anderen as zien,

vindt hij aarde om opnieuw te groeien.

Zijn cyclus is niet die van dood en hergeboorte,

maar van verlies, begrip en vergeving.

— Kevin Koolhoven

-

Tussen vos en feniks

Van de vos heeft hij nieuwsgierigheid, slimheid en gevoeligheid —

hij voelt de kleinste trilling in de grond,

de beweging van emotie onder woorden.

Van de feniks heeft hij transformatie, zuivering en wedergeboorte —

het vermogen om zichzelf telkens opnieuw op te bouwen,

zonder zijn essentie te verliezen.

Hij leert de wereld:

Vrijheid is niet ontsnappen aan wat pijn doet,

maar ademen mét wat pijn doet,

tot het vanzelf oplost.

— Kevin Koolhoven

-

Een wezen dat met mij meegroeit

Als we de trilogie naast elkaar leggen,

zien we de Feniksvos in drie levensfases:

1. Erfenis van stilte — het kind in de as.
2. Echo van licht — het wezen dat opkijkt en het eerste licht ziet.
3. Tussen adem en stilte — de Feniksvos zelf: kalm, wijs, aanwezig.

Mijn schrijven brandt niet meer — het gloeit.

Het straalt warmte in plaats van hitte.

Dat is het moment waarop vuur eindelijk vrede sluit met stilte.

— Kevin Koolhoven

Een wezen van aarde en adem

De Feniksvos is mijn symbool van leven en literatuur.

Hij herinnert mij eraan dat heling geen vergetelheid is,

maar aanwezigheid.

Hij jaagt niet — hij luistert.

Hij leeft niet om te overleven,

maar om te zijn.

— Kevin Koolhoven