“Waar woorden helen wat ooit te stil was om te benoemen.”

Auteurstekst – De unieke positie van Kevin Koolhoven

Kevin Koolhoven (1996)

 is een dichter die een zeldzame vorm van poëzie heeft ontwikkeld:

poëzie die niet alleen gelezen wordt, maar ook geleefd —

een taal die bruggen slaat tussen literatuur, psychologie en menselijkheid.

-

In korte tijd creëerde hij een trilogie die uitzonderlijk is binnen de Nederlandse poëzie:

Erfenis van stilte, Echo van licht en Tussen adem en stilte.

Niet als losse bundels, maar als één doorlopende beweging van zwijgen naar stem.

Elke bundel vormt een fase in een innerlijke reis,

opgebouwd zoals een helingsproces zich ontvouwt:

van traumabewustzijn, naar inzicht, naar evenwicht.

-

Wat zijn werk bijzonder maakt, is niet alleen de thematische diepte,

maar de manier waarop hij verschillende lagen samenbrengt:

rauwe eerlijkheid zonder sensatie -

symboliek zonder zweverigheid -

psychologisch inzicht zonder jargon -

filosofie zonder afstand -

toegankelijkheid zonder verlies van literaire kracht -

Zijn stem is zacht en helder tegelijk

—

een stem die niet groter wil zijn dan de lezer,

maar naast hem gaat staan.

Een nieuwe symboliek

Centraal in zijn trilogie staat een zelfgekozen symbool: 

de Feniksvos.

Geen mythisch dier van dramatische herrijzenis,

maar een wezen van stille transformatie:

aarde en adem, kwetsbaarheid en groei.

Dit symbool vormt de rode draad die zijn bundels op natuurlijke wijze met elkaar verbindt,

en is uitgegroeid tot de signatuur van zijn schrijverschap.

Het Erfnisme – een nieuwe manier van kijken naar taal

Uit zijn werk ontstond een eigen literaire en menselijke beweging: het Erfnisme.

Een stroming waarin schrijven geen esthetische daad is, maar een daad van zorg:

een manier om stilte te doorbreken, inzicht te vinden en menselijkheid vorm te geven.

Opmerkelijk is dat zijn teksten inmiddels ook buiten de literatuur ingezet worden:

binnen de geestelijke gezondheidszorg worden zijn woorden gebruikt als steun,

als herkenning en als ademruimte voor mensen die zelf nog in stilte leven.

Daarmee beweegt zijn werk in een zeldzaam grensgebied tussen kunst en herstel.

Een nieuwe plek binnen de literatuur

Kevin Koolhoven behoort tot een kleine groep hedendaagse stemmen die niet alleen gedichten schrijft,

maar een compleet verhaal, een symboliek en een filosofie heeft vormgegeven.

Zijn trilogie, zijn Feniksvos en het Erfnisme zijn geen losse elementen —

ze vormen samen een uniek corpus dat herkenbaar, toegankelijk en transformerend is.

Zijn werk vult een opvallende leegte in de hedendaagse poëzie:

een poëzie die niet vlucht van pijn, maar haar betekenis geeft;

die niet verheerlijkt, maar verzacht;

die niet uitsluit, maar uitnodigt.

Kevin schrijft niet om groot te worden,

maar omdat woorden soms de enige handen zijn die kunnen aanraken.

In zijn poëzie vinden lezers niet alleen taal,

maar ook ruimte —

een plek waar stilte mag bewegen en licht mag terugkeren.